Witam na moim blogu
“W co wierzę? … (...)
Że nie należy kłamać …
ja tak sądzę”
Juliusz Słowacki “Beniowski”
Oby powyższy cytat towarzyszył mi na tej stronie. Zresztą już wcześniej inny wybitny Polak Waldemar Łysiak posłużył się nim jako mottem do książki „Stulecie kłamców”.
Określam siebie jako konserwatywnego zwolennika wolności gospodarczej. Chciałbym podkreślić także, że wartości chrześcijańskie i dekalog są mi szczególnie bliskie.
Grzegorz Leszek Jaszczura
05
1
Dwadzieścia lat w unii
Kategorie: Polityczne | 1 maja, 2024
O szkodliwości tzw. Unii Europejskiej w kontekście wielu aspektów życia i istnienia, a w szczególności utraty suwerenności Polski, nie muszę nikogo przekonywać. Dzisiaj o obiektywnym spojrzeniu na ten lewacki, stricte przecież neomarksistowski twór, spojrzeniem Tomasza Cukiernika, prawnika, ekonomisty, publicysty, wydawcy i podróżnika. Właśnie światło dzienne zobaczyła nowa publikacja jego autorstwa: „Dwadzieścia lat w Unii. Bilans członkostwa”. O poprzedniej książce „Dziesięć lat w Unii. Bilans członkostwa” pisałem tutaj: Tomasz Cukiernik a UE (19.02.2016 r.).
Może kilka informacji ze wstępu książki Pana T. Cukiernika, które udowodnią tezę o chybionym pomyśle lewackich, neomarksistowskich elyt, w szczególności chybionym dla bytu i interesów Polaków.
Mieliśmy uczestniczyć w jednolitym rynku na równych zasadach i prawach. Jest wręcz odwrotnie. To firmy zachodnioeuropejskie inwestują w Polsce i zarabiają olbrzymie pieniądze kosztem lokalnego rynku i dzięki ulgom podatkowym, których nie mają Polacy. W przeciwnym kierunku są jedynie utrudnienia, np. bariery formalne (standaryzacja, zezwolenia, kwoty kabotażowe, regulacje środowiskowe), półformalne (nękające kontrole państwowych inspekcji) i nieformalne (kampanie przeciwko polskim produktom, czarny pijar). Tu można wspomnieć rynek transportowy czy meblarski. Bez pardonu są niszczone: górnictwo węglowe, energetyka, ciepłownictwo, hutnictwo i usługi transportowe, a także branża automotive, przemysł papierniczy, rolnictwo czy rybołówstwo oraz przetwórstwo rybne.
Dramatycznie spada produkcja stali w Polsce (w 2023 r. o 15%), podczas gdy import rośnie.
Co z funduszami unijnymi? Są zdecydowanie przereklamowane. Więcej dotacji z Unii Europejskiej oznacza większą władzę polityków i urzędników, większe uzależnienie od Brukseli, większy interwencjonizm państwowy, większe zakłócenia na rynku i nieuczciwą konkurencję pomiędzy podmiotami gospodarczymi, większe wydatki i zadłużenie publiczne, większe marnotrawstwo pieniędzy Polaków, większą korupcję… To wszystko z kolei wpłynie na mniejszą efektywność gospodarki, a przez to zwolni wzrost dobrobytu i bogactwa.
Propaganda medialna i polityczna jest tak silna, że większość Polaków naprawdę myśli, że dobrobyt naszego kraju bierze się z unijnych dotacji, a Bruksela wprowadza u nas porządek. Tymczasem jest dokładnie odwrotnie.
Nie ulega wątpliwości, że Polakom żyje się zdecydowanie lepiej niż 20 lat temu. Nastąpił duży postęp i wzrost bogactwa. Jednak jest to przede wszystkim nasza własna zasługa, a nie Unii Europejskiej. Nie zawdzięczamy tego eurokratom. To sami Polacy codziennie ciężko pracują na swój dobrobyt. Pytanie zasadnicze brzmi: o ile więcej mogłoby wzrosnąć bogactwo Polski, o ile więcej mogliby zarabiać Polacy, gdyby nie konieczność wdrażania unijnych regulacji i drenaż finansowy ze strony Unii Europejskiej?
To ostanie pytanie często sam odnosiłem do sytuacji dotyczącej argumentu komunistów polskich, że Polska odbudowała się po II wojnie światowej i tyle osiągnięto, co nigdy w historii!? Tylko nigdy się już nie dowiemy, ile tak ciężką pracą Polacy osiągnęli by, gdyby nie gospodarka tzw. socjalistyczna i sowiecki „brat”/terrorysta z Moskwy? Na jakim poziomie rozwoju byłaby Polska, gdyby Plan Marshalla obejmował również tereny Polski po 1945 roku? Ten rozwój gospodarczy ewidentnie został spowolniony przez sowiecką „planowaną” gospodarkę socjalistyczną i przyczyniło się to zresztą do upadku władzy tamtych komunistów. Niestety wylądowali na cztery łapy i to boli uczciwych Polaków.
Przed 1990 r. rządzili towarzysze z Moskwy, dziś z Brukseli. I jedni, i drudzy swoją ideologię opierają na marksizmie. Nie tylko na Placu Czerwonym w Moskwie mieliśmy portrety Włodzimierza Lenina i Karola Marksa. Z kolei przywódcy UE obchodzą urodziny Marksa i świętują Manifest z Ventotene. W 2019 r. podczas uroczystości w Trewirze z okazji 200. rocznicy urodzin Karola Marksa przewodniczący KE Jean-Claude Juncker określił ojca komunizmu jako „patrzącego w przyszłość filozofa z twórczymi aspiracjami”. Natomiast David Sassoli jako nowo wybrany przewodniczący PE w swoim pierwszym przemówieniu całkiem na serio odwołał się do „ducha ojców założycieli Unii Europejskiej z Ventotene”, nawiązując do myśli wielbionego przez neomarksistów Altiero Spinellego.
Co osiągną w tym neokomunizmie? To samo co w sowieckim. To jest pewne. Pomysły skrajnej lewicy z góry są skazane na klęski.
Karta Praw Podstawowych, unijne plany wobec edukacji i coraz bardziej agresywne zmuszanie do indoktrynacji w duchu obcej nam ideologii gender i LGBT (właściwie Glbtqi+ – przyp. mój) stoi w całkowitej sprzeczności z sumieniem i wyznawaną wiarą zdecydowanej większości Polaków. Chodzi o likwidację tradycji i naszej tożsamości oraz całkowite przerobienie społeczeństwa na bezbronną, zindoktrynowana masę. Co więcej, mimo że zgodnie z unijnymi traktatami prawo rodzinne materialne należy do wyłącznej kompetencji krajów członkowskich, Komisja przygotowała projekt rozporządzenia, który wprowadza obowiązek wzajemnego uznawania przez kraje Unii orzeczeń stwierdzających rodzicielstwo osób tej samej płci. […].
Nie jest jeszcze za późno, aby zacząć prowadzić niezależną i rozsądną politykę nakierowaną na dobro Polaków, a nie realizację ideologicznych haseł, które skrywają zwykły „skok na kasę”. Aby jednak taką politykę uprawiać, należy na spokojnie oszacować naszą sytuację. I temu właśnie służyć ma ta książka.
Ps Spotkanie z autorem książki Panem Tomaszem Cukiernikiem odbędzie się w Dąbrowie Górniczej w dniu 05.06.2024 r. (środa) o godz. 17.00.
Ps ps Jeszcze linki do poprzednich wpisów o T. Cukierniku i związanych z jego wypowiedziami:
S. Michalkiewicz i T. Cukiernik,
Budżet obywatelski: za i przeciw,
Palestyna – oblicza sąsiedztwa,
prezydencja – pierwsza(!) i ostatnia(?),
Kiedy sanacja w Dąbrowie Górniczej?.
Komentarze
3 komentarze do “Dwadzieścia lat w unii”
Zostaw komentarz
Przede wszystkim – wbrew temu, co mówią niedouczeni dziennikarze i politycy – bilansem członkostwa Polski w Unii Europejskiej nie jest dodatnie saldo przepływów finansowych pomiędzy budżetem unijnym a polskim. To saldo w ciągu dwudziestu minionych lat wychodzi ok. 2 proc. PKB na korzyść Polski. W gruncie rzeczy nie ma ono większego znaczenia gospodarczego, a jeśli już – to negatywne, tym bardziej że są to pieniądze publiczne zasilające głównie wydatki urzędnicze. Najważniejsze są kwestie gospodarcze. Na przykład przez niemal całe dwie dekady Polska miała ujemne saldo zagranicznych obrotów towarowych, a z drugiej strony przez cały ten okres notowała dodatnie saldo zagranicznych obrotów usługami. Ale ktoś powie: przecież import towarów i usług nie jest naszą stratą. No, właśnie. To wszystko nie jest takie jednoznaczne. Co jednak pewne, Polska zyskiwała na uczestnictwie we wspólnym rynku, a traciła na konieczności wdrażania unijnych regulacji. Można przyjąć, że były to podobne wartości w relacji do PKB.
https://nczas.info/2024/04/30/ile-stracilismy-na-unii/?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR24xeY6taXi7YZsMJcKCJd75bCRVoXMCpHO3sZ78z_Lv1dRkwEyRAh4uKI_aem_Ad7n01zECDhZmXPLxs79RhgB4tllARlMp9hXfPghq1NmUe3KU1LGu81cKmdSAKWcTsPQbdkkG7XTaMM3TlAz5psc
https://pch24.tv/20-lat-polski-w-unii-europejskiej-bez-propagandy-ten-bilans-szokuje/?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTAAAR1ksEk_-p0-bUG1HTynaBMB_-bSxbplzpudo6i3NmzR6STTyvxIZ1E01JM_aem_AUvMYSjTGap7GUcI88ndFeCB6Y-n83U1qqhR9FvZ8_7ftz9BH9F7QBQUTiMnDBhyr1KdgMCUCJq5WixsIusoeOys