Witam na moim blogu
“W co wierzę? … (...)
Że nie należy kłamać …
ja tak sądzę”
Juliusz Słowacki “Beniowski”
Oby powyższy cytat towarzyszył mi na tej stronie. Zresztą już wcześniej inny wybitny Polak Waldemar Łysiak posłużył się nim jako mottem do książki „Stulecie kłamców”.
Określam siebie jako konserwatywnego zwolennika wolności gospodarczej. Chciałbym podkreślić także, że wartości chrześcijańskie i dekalog są mi szczególnie bliskie.
Grzegorz Leszek Jaszczura
10
28
Henryk Glass „Chudy Wilk”
Kategorie: Aktualności | 28 października, 2019
Na zaproszenie Przewodniczącego Klubu Gazety Polskiej w Dąbrowie Górniczej im. Henryka Glassa „Chudego Wilka” Kol. Józefa Kowalskiego w dniu 27 października tr. wziąłem udział w odsłonięciu i poświęceniu tablicy upamiętniającej Henryka Glassa „Chudego Wilka”. H. Glass twórca polskiego skautingu i harcerstwa żył w latach 1896-1984. Uroczystość odbyła się w w Bazylice p.w. N.M.P. Anielskiej w Dąbrowie Górniczej, przy ul. Królowej Jadwigi 17.
Program uroczystości:
11:30 Powitanie gości
11:45 Dr Dominik Abłamowicz (IPN Katowice) – W służbie Niepodległej. Henryk Glass (1896-1984)
12:00 Msza święta
13:00 Odsłonięcie tablicy pamiątkowej
13:10 Okolicznościowe przemówienia
13:30 Wojskowy apel pamięci z udziałem żołnierzy 34. Śląskiego Dywizjonu Rakietowego Obrony Powietrznej w Bytomiu. Salwa honorowa.
Obecni byli: Poseł na Sejm RP Robert Warwas, Prezes Instytutu Pamięci Narodowej dr Jarosław Szarek, Przewodniczący Klubu „Gazety Polskiej” II H. Glassa „Chudego Wilka” w Dąbrowie Górniczej Józef Kowalski, kustosz Bazyliki p.w. NMP Anielskiej w Dąbrowie Górniczej Andrzej Stasiak.
Krótka notka biograficzna o naszym bohaterze narodowym:
„W osadzie Dąbrowa Górnicza, w patriotycznej polskiej rodzinie, 19 maja 1896 roku przychodzi na świat Henryk Glass. Jego rodzice, Zofia z Carneeyów i Karol Glass, przenoszą się do Kijowa, gdzie w Gimnazjum Realnym im. św. Katarzyny kontynuuje naukę. Kierował tajną polską Korporacją Uczniowską, wstąpił do również tajnego „Sokoła”, z ramienia którego został delegatem do Komendy Skautowej.
W roku 1915 rozpoczyna studia w Kijowskim Instytucie Handlowym. W 1916 ukończył konspiracyjną szkołę podoficerską POW. Złożył Przyrzeczenie Harcerskie i w tym samym roku przeszedł kurs instruktorski Naczelnictwa, a pod koniec roku objął II Kijowską Drużynę Harcerzy, którą przekształcił w Drużynę Sztabową Naczelnika Harcerstwa. W grudniu zostaje przybocznym Naczelnika Stanisława Sedlaczka i sekretarzem Naczelnictwa. W roku następnym powołany w skład Naczelnictwa zostaje członkiem Sztabu Skautowego i w tym samym roku zostaje instruktorem. Na dodatek razem z Tadeuszem Sopoćko wydaje podręcznik „Książeczka harcerza”. Zostaje Szefem Sztabu Skautowego. Pod koniec 1918 roku zostaje delegatem na zjazd harcerstwa w Lublinie, który podjął decyzję o założeniu Związku Harcerstwa Polskiego. Następnie kończy studia i oddaje się pracy konspiracyjnej tworząc we współpracy z POW i polskim wywiadem harcerską siatkę informatorów. Rok 1919 przynosi mu p.o. Naczelnika tajnego Harcerstwa Polskiego na Rusi i Rosji. Jako, że jego działania wywiadowcze dawały się we znaki bolszewikom, w czerwcu 1919 roku Czerezwyczajka wydaje na niego wyrok śmierci, co prowadzi go w następnym roku do II Oddziału. Zostaje oficerem wywiadu i jako dowódca harcerskiej grupy dywersyjnej prowadzi działania na tyłach Armii Czerwonej.
Po wojnie kończy w Warszawie specjalizację z ekonomii politycznej w Wyższej Szkole Handlowej. W 1921 zostaje Naczelnikiem Głównej Kwatery Męskiej ZHP. Następnie otrzymuje tytuł Harcerza Rzeczpospolitej, a 1927 roku otrzymuje najwyższy stopień harcerski – Harcmistrz Rzeczypospolitej. Ożenił się z Elą Grabską, córką Stanisława Grabskiego. Ściśle współpracuje z Kościołem Katolickim, m.in. z ks. Kardynałem Augustem Hlondem i ks. Stefanem Wyszyńskim.
Po wybuchu II wojny światowej wstępuje do ZWZ i II Oddziału. Następnie AK i NSZ. Walczy w powstaniu warszawskim. W 1945 roku opuszcza Polskę udając się na emigrację do Londynu, gdzie do końca życia pracuje z harcerzami. Umiera 14 stycznia 1984 roku i zostaje pochowany w Londynie.
Dopiero w 2006 roku można było sprowadzić prochy jego i jego żony do Polski i złożyć je na Powązkach. Został odznaczony: Krzyżem Virtuti Militari V kl., Krzyżem Niepodległości, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.”
Skazany przez komunistów, ich popleczników i sługusów na zapomnienie. Jednak to właśnie tu w czerwonej Dąbrowie Górniczej odsłonięto tablicę upamiętniającą jego osobę. Tak trzymać!!! Uroczystość zignorowały władze dąbrowskie, zarówno Pan Prezydent M. Bazylak jak i zdecydowana większość radnych Rady Miejskiej. Pamiętając ich obronę sowieckich pomników czy obelisków to nie dziwi, bo właśnie komunistów kapitan harcmistrz Henryk Glass uważał za największe zło dla wolności Naszej Ojczyzny. Zresztą miał rację!
Po odsłonięciu tablicy uroczystość uświetnił apel pamięci oraz salwa honorowa.
Komentarze
4 komentarze do “Henryk Glass „Chudy Wilk””
Zostaw komentarz
https://ipn.gov.pl/pl/upamietnianie/biezaca-dzialalnosc-biu/79860,Uroczystosc-odsloniecia-tablicy-upamietniajacej-Henryka-Glassa-1896-1984-Chudego.html?search=875179079
CHWAŁA BOHATEROM – NIESTETY CZERWONYM W TYM MIEŚCIE NIE PODOBAJĄ SIĘ TACY BOHATEROWIE
POZDRAWIAM.
KOMUNISTÓW PARZA TAKIE UROCZYSTOŚCI, DLATEGO POWINNY SIE ODBYWAĆ.
czy ktoś wytłumaczy dlaczego nie było na uroczystości Posłów Prawa i Sprawiedliwości z Zagłębia E. Malik i Andzela?